Na początku maja 2018, do przytuliska w Buku trafiła wychudzona suczka w typie owczarka niemieckiego. Była tak chudziutka, że to, co wolontariusz ujrzał kolejnego dnia w kojcu było gigantycznym szokiem dla nas wszystkich. Suczka samodzielnie i bez pomocy… oszczeniła się. Cały czas zastanawiamy się, gdzie sunia zmieściła te sześć szczeniąt, bo jej stan po przyjęciu do schroniska był straszny. Trzy sunie i trzy pieski, wtulone w matkę cichutko popiskiwały, a Kalina wpatrywała się w wolontariusza, którego pierwsze pytanie brzmiało „Co teraz?” Dobrze wiemy w jakich czasach żyjemy i że w schroniskach przeprowadza się sterylki aborcyjne, a także usypia się często szczenięta, które przyjdą na świat w schronie – powodem są: brak miejsca, warunków, środków itd. Rozumiemy to bo byliśmy świadkami szczeniąt, które urodziły się w schronisku i w schronisku umarły jako dorosłe psy, bo nikt ich nie chciał adoptować.

I tym razem wiedzieliśmy, że z racji walki o schronisko w Buku, Fundacja ma obecnie mało środków i każde nowe zwierzęta to ogromne obciążenie… ale mimo to racjonalne myślenie tym razem nie weszło w grę. Patrząc bowiem na sunię i jej szczenięta poczuliśmy się odpowiedzialni. Gdyby nie Wy, Wasz nacisk i starania oraz nasza praca – Schroniska w Buku by nie było. Kto wie co spotkałoby Kalinę i jej dzieci. Wielu chciało nas skreślić, ale nie poddaliśmy się. A teraz, w świeżo wybudowanym schronisku patrzyliśmy na mały cud… sześć żyć… i mielibyśmy je skreślić? To nie brzmiało fair. Te dzieciaki zasługują na szansę. One nie są tylko nasze, czy Kaliny. One są Nas wszystkich – tych którzy pomagali nam w walce o schronisko, ludzi, którzy wspierają Bukowskie psiaki, każdego, kto wspierał nas czy to słowem czy czynem.

Dlatego damy z siebie wszystko by dać Kalinie i jej dzieciom szansę. Ale prosimy też Was o pomoc!

Już wkrótce, odbędzie się licytacja – licytować będzie można prawo nadania imienia psiakom (jedna licytacja – jedno imię, czyli w sumie sześć licytacji). Osoby, które zechcą zostać ciociami i wujkami naszych maluchów będą wpisane jako „rodzice chrzestni” i będą informowani o losach pociech, a także – jeśli zechcą – będą mogli pomóc nam w szukaniu domków.

Oczywiście szczenięta będą mogły iść do domków dopiero, gdy odpowiednio podrosną, ale gdy już będą miały imiona, to będziemy rozglądać się za domkami – dzieci wyrosną na duże psiaki, to jest pewne.

Postaramy się też dostarczać zdjęcia i filmiki naszych pociech tak często, jak to będzie możliwe!

Czy możemy na Was liczyć? Może to nie Gwiazdka by mówić o cudach, ale dla nas, po długiej walce, te dzieci to mały cud, mamy nadzieję, że i dla Państwa – życie tam, gdzie niedawno jeszcze miało go już nie być.

Jak pomóc? Sprawdź tutaj.